De Sociaal-Economische Raad (SER) adviseert het nieuwe kabinet om de huidige verlofregelingen te vereenvoudigen en onder te brengen in een nieuwe Wet maatschappelijk verlof. De drie pijlers volgens de SER: eenduidigheid en toegankelijkheid, het verbeteren van de balans in financiële verantwoordelijkheid, en het bewerkstelligen van balans in zeggenschap via constructief overleg tussen werkgever en werknemer.
Dat klinkt sympathiek en vooruitstrevend, maar dat is een behoorlijke, misschien wel onmogelijke, uitdaging. Verlof is vaak gerelateerd aan persoonlijke omstandigheden die een impact hebben op het leven van werkende mensen. Al deze gebeurtenissen ondervangen in een uniforme verlofregeling is complex. De praktijk laat zien dat maatwerk wenselijk is.
Een aantal voorbeelden uit de praktijk; een medewerker gaat een IVF-traject in. Valt dat onder zorgverlof? Hoewel het geen noodzakelijke zorg betreft, heeft zoiets natuurlijk wel een significante impact op het leven van de medewerker. Er zijn geen wettelijke regelingen voor dergelijke situaties. Menstruatieverlof is ook een veelbesproken onderwerp. En wat als je door heftige migraine je werk niet altijd kunt uitvoeren?
Het advies van de SER – werken met gestroomlijnde verlofregelingen – draagt niet bij aan een constructief gesprek. Vooraf vastleggen geeft juist geen flexibiliteit en voldoet daarmee veelal niet aan de behoeften van individuele medewerkers. Sterker nog, het kan zelf averechts werken. Werkgevers en werknemers zijn gebaat bij een oplossing waarbij rekening gehouden wordt met individuele behoeften. Hierbij is een holistische HR-benadering van belang. Flexibiliteit, dialoog en maatwerk is essentieel in de moderne werkrelatie, een uniform verlofstelsel draagt hier niet aan bij.